ทราจาล ฮาร์เรลล์ กับการแสดงชื่อ นักเต้นแห่งปี Dancer of The Year

ผู้ออกแบบท่าเต้นชาวอเมริกัน ทราจาล ฮาร์เรลล์ (Trajal Harrell) แสดงผลงานในเดือนกันยายนที่ปารีส เป็นการทำงานเดี่ยวที่ทำให้เกิดคำถามเกี่ยวกับความสำคัญของการเต้น การให้ความรู้ทางประวัติศาสตร์และการวิเคราะห์แจกแจงความรู้ที่เขามี.

โดย เดลฟีน รอช (Delphine Roche) แปลและเรียบเรียง อมรสิริ บุญญสิทธิ์

เครดิตภาพ : ทราจาล ฮาร์เรลล์ การแสดงชื่อ Dancer of the Year (นักเต้นแห่งปี) วันที่ 21 หรือ 22 กันยายน สถาบัน Lafayette Anticipations ณ ปารีส เขต 4 www.lafayetteanticipations.com

หากนิวยอร์กเป็นเมืองที่มีบทบาทสำคัญเป็นส่วนแรกในชีวิตการทำงานของเขา ปารีส ก็เปรียบเป็นที่ซึ่งมีความสำคัญส่วนที่สอง หลังจากการทำงานชิ้นแรกของเขาในงานเทศกาล คันสเท็นเฟสติวัลเดซาต์ (Kunstenfestivaldesart) ที่รวมเอาการแสดงงานศิลป์นานาชาติร่วมสมัยทั้งการละคร การเต้น การแสดงต่าง ๆ ภาพยนตร์ และทัศนศิลป์ ซึ่งเป็นงานที่จัดขึ้นที่เมือง บัสเซลส์ ประเทศเบลเยี่ยม ผู้ออกแบบท่าเต้นและนักเต้นผู้นี้ก็ได้จัดการแสดงที่ปารีสเมืองแห่งแสงสว่างเพื่อนำเสนอผลงานชิ้นใหม่ที่ชื่อว่า Dance of The year ณ สถาบัน Lafayette Anticipations ที่มีความสำคัญในฐานะเป็น “ผลงานแห่งปี” ตามที่ได้รับการขนานนามโดย แม็กกาซีน Tanz “เมื่อผมได้รับอีเมล์ในฐานะ “นักเต้นแห่งปี” ผมคิดว่านี่เป็นเร่ืองไม่จริง เมื่อรู้ว่ามันเป็นจริงก็รู้สึกมีความสุขมาก เพราะผมทั้งรู้สึกแปลกใจและตื่นเต้นอย่างมาก และนี่เป็นปัญหา เพราะผมเป็นอาร์ทิสต์ผู้ออกแบบท่าเต้นและเป็นนักเต้นเองด้วย การเต้นของผมไม่ได้เป็นอะไรที่สุดยอด ไม่ใช่การเต้นยุคใหม่ ไม่ใช่การเต้นแบบหลังยุคใหม่ แต่เป็นการสื่อภาษาในแบบของผมเองที่บอกให้เห็นจินตนาการของผม”

ฮาร์เรลมีภูมิหลังที่แข็งแรงในฐานะนักวิจารณ์เชิงทฤษฎี และใช้มันในการสร้างผลงานเดี่ยวที่ทำให้เกิดคำถามถึงลำดับการแสดงสไตล์การเต้นต่าง ๆ ของนักเต้น ทำให้เกิดคำถามเกี่ยวกับการแสดงนั้น สำหรับฮาร์เรล การเต้นคืออะไร และเขาคาดหวังสิ่งใดในฐานะนักเต้น? ทำอย่างไรเขาจึงจะเต้นได้ดี? และเขาให้อะไรกับผู้ชม? สิ่งเหล่านี้สามารถนำไปสู่การวิจารณ์และเป็นประวัติศาสตร์โดยอาร์ทิสต์จากนิวยอร์ค ทั้งการแสดงในชื่อ Twenty Looks หรือ Paris is Burning at the Judson Church ซึ่งฮาร์เรลล์แสดงให้เห็นการพบกันของนักเดินทางจากถิ่นฮาร์เล็มในฉากเต้นแบบหลังยุคใหม่สะท้อนสังคมอเมริกันยุค 60’s ซึ่งได้รับการกำกับท่าเต้นโดยนักกำกับการแสดงเวทีหลายคน อย่างเช่น ทริชา บราวน์ ​(Trisha Brown)

ทราจาล ฮาร์เรลล์ ได้รับแรงบันดาลใจจากการเดินแบบบนรันเวย์และแฟชั่น และนำมาประกอบกับกฎของการเต้นซํ้าแบบและมินิมัลลิสม (minimalism) โดยอีวอนน์ เรนเนอร์ (Yvonne Rainer) และทีมต่าง ๆ ทำให้เขาสร้างระเบียบและภาษาเฉพาะของเขา รวมทั้งแต่งบทละครขึ้นเองด้วย ในพื้นที่เต้นนี้ มีคำถามที่เชื่อมโยงกับการสร้างสรรค์ที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวและการแสดงหรือการคิดค้นของเขาเองที่ทำให้ที่แห่งนี้มีความสำคัญขึ้นมา สำหรับความคิดที่เขามีต่อแฟชั่น “สิ่งที่ผมสนใจในเรื่องแฟชั่น คือวิธีที่คนในวงการนี้ีตีแง่มุมของวัฒนธรรมและการแต่งกายเข้ากับองค์ประกอบของมนุษย์” ชุดที่ใช้ในการแสดงในชุด Dancer of The year ได้รับการคัดเลือกและสร้างสรรค์ด้วยตัวเขาเอง ทราจาล ฮาร์เรลล์ เข้าไปกำกับดูแลอย่างเต็มที่ และมีความสุขที่ได้กลับมาแสดงที่ปารีสในเดือนกันยายนปีนี้ ที่ซึ่งโอริวิเยร์ ซายยารด์ (Olivier Saiilard) ได้จัดแสดงผลงานที่ได้รับการบันทึกไว้ของเขาที่พิพิธภัณฑ์กาลลิเอรา (Galliera)”